Oskar Nimeyer - Wikipedia

Oskar Nimeyer 15 dekabr 1907-cı il tarixində Braziliyanın paytaxtı Rio-de-Janeyroda yerləşən və daha sonra babası Ribeyru de Almeydanın adı veriləcək olan Laranjeyras bölgəsində dünyaya gəlib. Nimeyerin iki qardaşı və bir bacısı olmuşdur. Babası Braziliya konstitusiya məhkəməsinə baxan dövlət naziri idi. Nimeyer ailəsini katolik mənşəli bir burjua ailə olaraq tərif edir.^[15] 21 yaşında İtaliyadan köçmüş bir ailənin qızı olan Annita Baldo ilə evlənmiş^[16] və ondan Anna Mariya Nimeyer adlı bir qızı olmuşdur. Bu qızından dörd nəvəsi var. Nimeyerin ilk həyat yoldaşı 2004-ci ildə vəfat etmiş, 16 noyabr 2006-cı il tarixində (98 yaşında) özündən 38 yaş gənc olan assistenti Vera Lusiya Kabrera ilə evlənmişdir.^[17][18][19]

İş həyatına atasının mətbəə ofisində başlamışdır. Bir müddət sonra Eskola də Belas Artes məktəbində təhsil almağa başlamış və 1934-cü ildə memar/mühəndis olaraq məzun olmuşdur. Məzun olduğu dövrdə pulla bağlı problemlər yaşasa da, memar Lusio Kosta və Karlos Leanın ofislərində pulsuz işləməyə başlamışdır.

Zaman içində memar olaraq daha çox tanınmağa başlayan Oskar Nimeyer 1945-ci ildə ömürlük üzv qalacağı və 1992-ci ildə sədri olacağı, Braziliya Kommunist Partiyasına qatılmışdır. Kommunizmə görə hərbi diktatura dövründə güclü təzyiqlərə məruz qalmışdır. Bu dövrdə Avropaya sürgünə getmək məcburiyyətində qalacaq olan memarın ofisinə basqınlar təşkil olunur; rəsmlərinə və digər işlərinə əl qoyulurdu. 1985-ci ildə hərbi dikatorluqdan demokratiyaya dönüşün başlaması ilə Braziliyaya geri qayıdan Oskar vəfat etdiyi il - 2012-ci ilə qədər peşəsini davam etdirmişdir. Ürək çatışmazlığından əziyyət çəkən Oskar Nimeyer 2012-ci ilin 5 dekabr tarixində respirator infeksiyası nəticəsində dünyasını dəyişmişdir.^[20]

Oskar Nimeyer dövrünün Braziliyadakı ən məşhur memarlarından Lusio Koşta və Karlos Leaonun emalatxanalarında memarlıq karyerasında ilk addımlarını atmışdır. Zaman keçdikcə müasir memarlığın ən əhəmiyyətli şəxslərindən birinə çevrilmişdir. 1939-cu ildə Nyu York dünya sərgisində Braziliya pavyonu dizaynı ilə dünya memarlığında məşhurlaşmağa başlamış, Pampulyada daha geniş yayılmış böyük və fərqli məzmunlu layihələr hazırlamaq fürsətini əldə etmişdir. Nimeyeri məşhur edən YUNESKO-nun dünyanın maddi sərvətləri siyahısına daxil edilmiş Braziliya şəhərindəki layihələri olmuşdur.

1936-ci ildə dövrün Braziliya təhsil naziri tərəfindən Rio de Janeyrodakı Braziliya Təhsil və Dövlət Səhiyyə nazirliyinin yeni mərkəzinin (Qustavo Kapanema Sarayı) tikintisi üçün təcrübəçi memar olaraq vəzifə aldı. 1939-cu ildə bir qrup memar (Lusio Kosta, Karlos Lean, Affonsu Eduardu Reydi, Jorge Maçado Moreira, Ernani Mendes de Vaskonselos) bu mərkəzin tikintisi üçün iştirak etmişdir. Le Korbuzye isə bu qrupa 1936-cı ildə müşavir kimi kömək etmişdir.^[21][22]

Oskar Nimeyerin tələbi ilə bu quruluşa 1985-ci ildə yazıçı və pedaqoq olan Braziliyanın ilk təhsil naziri Qustavo Kapanemanın adı verilmişdir. 1930-cu illərdə tamamlandıqda dünyada dövlət sifarişi ilə başa çatmış ilk müasir göydələn idi. O dövrdə Le Korbuzye də hələ bu qədər yüksək bir modernist quruluş hazırlamamışdı. Le Korbuzyenin nəzəri olmayıb inşa edilmə imkanı əldə edən ilk çoxmərtəbəli dizaynı olan "Unité d'habitation" binası da ancaq 1947-ci ildə inşa edilməyə başlanmışdır.^[23]1943-ci ildə tamamlanan Qustavo Kapanema Sarayında həm Braziliya mədəniyyətinin, həm də modern stilinin materialları və üsullarından istifadə edilmişdir. Məsələn, ənənəvi Portuqaliya texnikası olan azulejo texnikası, Le Korbuzyeyə aid olan brise-soleil (günəş fasiləsi) texnikası, koloniya memarlığının rəng tonları, Burle Marks Robertonun tropik bağ dizaynları kimi faktorlar uğurlu bir şəkildə bir arada istifadə edilmişdir.

1939-ci ildə Oskar Nimeyer Nyu York (1939) dünya sərgisindəki Braziliya sərgi pavyonunu Lusio Kosta və Paul Lester Viner ilə birlikdə hazırladı. Bu layihədən təsirlənən dövrün New York bələdiyyə sədri Fiorello La Quardiya Oskara şəhərin açarını hədiyyə etdi.^[24]

XX əsrin ortalarına gəldikdə Braziliyadakı modernist arxitextura Reyner Banhamın qeyd etdiyi kimi "dünyadakı ilk milli müasir memarlıq stili" olaraq tanındı.^[25]1940 və 1950-ci illərdə buraxılan memarlıq jurnallarında, xüsusilə, Oskar Nimeyer və Affonsu Eduardu Reydinin layihələri geniş bir şəkildə yer tapmışdır.

1940-ci ildə Oskar Nimeyer Minas-Jerays əyalətinin paytaxtı Belo Horizontenin bələdiyyə sədri olan Juselinu Kubiçek ilə tanış olmuşdu. Bələdiyyə sədri Juselinu Kubiçek əyalət valisi Benedito Valadares ilə birlikdə paytaxtın şimalında "Pampulya kompleksi" adlandırılacaq yeni şəhərətrafı kompleks yaratmağı Oskar Nimeyerə tapşırdı.

Braziliyada qeydiyyatdan keçmiş ilk müasir abidə olacaq və Müqəddəs Assizli Fransiskə həsr edilmiş olan Assizli Fransisk kilsəsi bu dövrdə inşa edilmişdir. Pampulya kompleksində kilsəyə əlavə olaraq bir kazino, rəqs mərkəzi, restoran, yaxta klubu, qolf klubu və 100 otağı olan bir hotelin (hotel inşa edilmədi) süni gölün ətrafına yerləşdirilməsi planlaşdırılmışdır. Valinin həftəsonları istirahəti üçün bir tikili də süni gölün yaxınlığında inşa edildi.^[26]

Bu tikililər 1943-ci ildə başa çatdıqda tikililər ətrafında mübahisələr gedirdi. Həmin il Nyu Yorkda yerləşən Nyu-york müasir incəsənət muzeyi (Moma) sərnişinlər üçün ayrılmış "Braziliya inşa edir" sərgisində bu layihə beynəlxalq aləmdə tanınma fürsəti əldə etdi. Başqa bir mübahisə də yeni inşa edilən Assizli Fransisk kilsəsi haqqında çıxdı.^[27] Minas-Jerays əyalətinin kilsə rəsmiləri bu kilsənin müqəddəs hesab edilməsinə və istifadəyə açılmasına, müasir və qeyri-adi dizaynına və rəssam Kandido Portinarinin altar divar rəsmlərinə görə 1959-cu ilə qədər qarşı çıxdılar. Oskar Nimeyer Pampulyada yaratdıqlarının müasir memarlığın monotonluqdan çıxması üçün ona imkan verdiyini bildirmiş və əlavə etmişdir:^[28]

Juselinu Kubiçek 1956-ci ildə Braziliya prezidenti seçiləndən çox qısa bir müddət sonra 1956-cı ilin sentyabrında Oskar Nimeyeri evində Kasa das Kanoas (Rio de Janeyro şəhərindəki memarı özü olduğu ev projesi) ziyarət etmişdir. Avtomobildə Oskar Nimeyer ilə danışarkən iddialı təklifini onunla bölüşdü: "Bu ölkə üçün yeni paytaxt inşa edəcəyəm. Bunun üçün mənə kömək etməyini istəyirəm, Oskar, bu dəfə birlikdə Braziliyanın paytaxtını inşa edəcəyik".^[28]

Bu vəsilə ilə ölkənin yeni paytaxtının (Braziliya) hazırlanması layihəsini Oskar Nimeyere verdi. Yeni şəhərin hazırlanması üçün bir müsabiqə təşkil edən Nimeyer namizəd layihələrdən Lusio Kostanın layihəsinin həyata keçirilməsi üçün seçim etdi. Oskar Nimeyer Braziliya şəhərindəki tikililəri yaradarkən Lusio Kosta isə şəhərin planlaşdırılmasını həyata keçirməyə başladı.^[29]

Sonrakı aylarda Oskar Nimeyer Braziliya şəhərinin aparıcı kommersiya, mənzil və dövlət strukturlarından bəzilərini hazırladı. Bu tikililər arasında Braziliya dövlət başçısının rəsmi iş yeri olan Palsio da Alvorada, Braziliya milli konqres binası, Braziliya baş kilsəsi, bəzi rəhbərlik quruluşları və mənzil vahidləri kimi şəhər tikililəri yer alırdı.^[30]

Respublika mədəniyyət kompleksinin bir hissəsi olan milli kitabxana və milli cümhuriyyət muzeyi də bu dövrdə inşa edilib. Braziliya şəhərinin mühüm strukturlarının qurulması, tikilməsi və istifadəyə verilməsi dörd il ərzində tamamlandı.^[31]

Tikililərin çoxu Oskar Nimeyer tərəfindən hazırlanmış olması səbəbindən Braziliya şəhəri uzaqdan müşahidə olunduğu zaman bəzi dizayn elementlərinin çoxu regionda təkrar edildiyini, şəhərin tərz olaraq bir bütövlük içində olduğunu söyləmək mümkündür. Ən yaxın şəhərə kilometrlərlə uzaqda boş bir sahəyə bir şəhərin sıfırdan salınması və bunun çox qısa müddətdə gerçəkləşməsi Juselinu Kubiçekin ən böyük uğurlarından biri, hətta bəzilərinin fikrincə ən əhəmiyyətlisi kimi səciyyələndirilir. Hər nə qədər bəzi tarixçilər Braziliyanın tikintisini Amerika qitəsinin müstəmləkəçiliyinə bərabər olaraq səciyyələndirsə də, ümumən, müsbət reaksiyalar aldı. Oskar Nimeyer və Lusio Kosta bu şəhərin planlaşdırılmasını həyata keçirərkən bəzi yeni fikirləri də sınamaq imkanı əldə etdilər. Olduqca geniş və boş küçələrin varlığı bunun bir nümunəsidir. Oskar Nimeyer insanların eyni şəhərdə bir nöqtədən digərinə getməsi üçün 20 dəqiqədən artıq olmasının o insana hörmətsizlik olduğu şərhini vermişdir. Digər bir yeni şəhər planlaşdırma fikri isə tikililərin əksəriyyəti yerdən sütunlar və digər daşıyıcı sistemlər ilə yüksəldilməsidir; Beləliklə, məqsəd bu binaların boş qalan alt hissələrinin azad olması və təbiət ilə inteqrasiyası olunması idi.^[32]

Braziliya şəhərinin yaradılmasında Oskar Nimeyerin dünya görüşünə paralel bir şəkildə sosialist ideologiyaya istinad verən bir layihənin məqsədi də var. Bu məqsədə görə, şəhərdəki bütün yaşayış binalarının dövlətə məxsus olması və dövlət tərəfindən icarəyə götürülməsi nəzərdə tutulmuşdur. Bu məqsədə görə nazirlər ilə işçilər eyni tikililəri bölüşəcəkdilər. Lakin sonrakı illərdə bu ideologiya Juselinu Kubiçekdən sonra hakimiyyətə gələn dövlət başçılarının öz siyasi fikirlərinə görə rədd edilmiş və ya dəyişdirilmişdir.^[33]

1945-ci ildə Braziliya Kommunist Partiyasına üzv olmuş, 1992-ci ildə isə bu partiyanın sədri seçilmişdir.^[34]

1947-ci ildə dünyaca tanınan bir memar olduğu üçün Nyu Yorkda inşa ediləcək yeni Birləşmiş Millətlər Təşkilatı ümumi mərkəz binasının dizaynı üçün yaradılan beynəlxalq dizayn qrupunda yer almışdır. BMT ümumi mərkəzi binası üçün Oskar Nimeyerin "layihə 32" təklifi dizayn kabineti tərəfindən təsdiq olunsa da, Nimeyer daha sonradan Le Korbuzyenin təzyiqinə razı olaraq onunla birlikdə (Vladimir Bodyanski və Ernest Vaysmannın da köməyi ilə yaradılan) "layihə 23/32-ü" təqdim etmişdir. Bu planda həm Nimeyer, həm də Le Korbuzyenin layihələrindən ünsürlər var idi, lakin əsasən Nimeyerin orijinal planına əsaslanırdı.^[35] Hər nə qədər Le Korbuzye tikinti zamanı bu layihə ilə qalmaq istəsə də, dizaynı təsdiq edən memarlar qrupu tikinti aparması üçün Volles Harrison və Maks Abramoviçin layihələrinə razılıq verdi.^[36]

Nimeyer 1946-cı ildə Yeyl Universitetində dərs demək üçün dəvət edilsə də, kommunist olduğu üçün ABŞ-yə giriş vizası ala bilmədi. 1950-ci ildə fəaliyyəti haqqındakı ilk kitab Stamo Papadakı tərəfindən ABŞ-də nəşr edilib. 1953-ci ildə Harvard Universitetinin magistratura dizayn fakültəsinə dekan olaraq təyin edilmiş, amma yenə siyasi baxışları səbəbindən viza ala bilməmişdi.^[37]

Sao Paulo şəhərinin yaranmasının 400-cü il xatirəsinə 1951-ci ildə Ibirapuera parkını planlaşdırdı. Bu dövrdə planlaşdırdığı digər layihələr isə bunlar idi:

• Kopan mənzil kompleksi, (1953-1966),^[38]
• JK binası, Belo Horizonte şəhəri (1951),
• Kasa das Kanoas, Rio de Janeyro (1952-1953),
• Özü üçün hazırladığı evi (1952-1953),
• Nimeyer lüks mənzil kompleksi, Belo Horizonte şəhəri (1954-1960).

1945-1955-ci illər arasında Oskar Nimeyer Venesuelanın paytaxtı Karakasda yerləşən Karakas müasir incəsənət muzeyinin layihəsini hazırladı.^[39]

Braziliya şəhərinin yaradılmasından sonra Oskar Nimeyer Braziliya Universiteti memarlıq fakültəsinin sədri seçildi. 1963-ci ildə Amerika Memarlar İnstitutuna şərəf üzvü kimi seçilmiş, həmin il SSRİ tərəfindən verilən Lenin sülh mükafatını qazanmışdır.^[40]

1964-ci ildə Hayfa şəhərinin bələdiyyə sədri Abba Huşi tərəfindən Hayfa Universitetinin nizamlanması üçün İsrailə dəvət edilmişdir. Layihəsini tamamlayıb ölkəsinə qayıtdığı zaman tamamilə başqa bir Braziliya ilə qarşılaşmışdı.^[41]

1961-ci ildə Braziliyanın yeni prezidenti olan Juan Qulart 1964-cü ilin martında hərbi çevriliş nəticəsində vəzifəsindən azad olundu. General Kastello Branko ölkənin rəhbərliyini əlinə aldı və hərbi diktatura 1985-ci ilə qədər davam etdi.^[42]

Kommunist ideyasına görə Oskar Nimeyer hərbi diktatura dövründə təzyiqlərə məruz qaldı.^[43] Ofisinə basqınlar təşkil olunan memar bu dövrdə siyasi təzyiqlər səbəbindən yeni layihələr hazırlamadı. Nəşrini üzərinə götürdüyü jurnal mərkəzinə də basqınlar təşkil olunmuş, mətbəə hissəsi sökülüb və jurnal bağlanmışdı. 1965-ci ildə hərbi diktaturaya etiraz üçün 200 nəfər müəllim ilə birlikdə Braziliya universitetindəki vəzifəsindən istefa etmişdi. Həmin il Fransadakı Luvr muzeyində bir sərgiyə baxmağa gedən memar işlərini 1966-ci ildən etibarən bu ölkədə davam etdirməyə başladı.^[44]

Parisin Şanzelize prospekti ərazisində ofis açan memarın bu dövrdəki karyerası və hazırladığı əsərləri Braziliyadakı əsərləri ilə müqayisədə fərqlidir. 1966-ci ildə Livanda yerləşən Tripoli şəhərindəki Beynəlxalq sərgi mərkəzini yaratdı. Binanın başa çatmasına baxmayaraq Livan vətəndaş müharibəsi səbəbindən istifadəyə verilmədi. Bu dövrdə hazırladığı ən qabaqcıl layihələri bunlar idi:

• Huari Bumedyen Elm və Texnologiya Universiteti (Əlcəzair);
• Fransız kommunist partiyası baş qərargah binası (Paris);^[45]
• Arnoldo Mondadori nəşriyyatı (İtaliya);
• Hotel (Funşal);
• Qumarxana (Madeyra);
• Pinanq ştatı məscidi (Malayziya, Pinanq ştatının paytaxtı Corctaun).^[46]

Oskar Nimeyer Parisdə qaldığı dövrlərdə mebellər də hazırladı. Əyilmiş dəmir və dəridən ibarət olan stullar az sayda müştərisi üçün hazırlamışdı.^[47] 1978-ci ildə isə Oskar Nimeyerin bu mebel layihələrinin bəziləri Yapon milli firması tərəfindən Braziliyada da satışa təqdim olundu. Eynilə memarlıq sahəsindəki planlarında olduğu kimi Oskar Nimeyerin mebellərində də qadın bədəninə və Rio də Janeyro dağlarına oxşar həssas əyri formalar istifadə edilmişdir.

21 il davam edən hərbi diktatorluq hakimiyyəti 1985-ci ildə başa çatdı. Braziliyanın yeni prezidenti Juan Fiqeyredu dövründə demokratiyaya keçidin başlanması səbəbi ilə Oskar Nimeyer ölkəsinə qayıtmağa qərar verdi. Oskar Nimeyer 1980-ci illərdən sonrakı dövrü həyatının və memarlıq karyerasının son mərhələsi kimi xarakterizə etmişdir. Bu dövrdə hazırladığı əhəmiyyətli əsərlər arasında Juselinu Kubiçek abidəsi (1981), Milli Panteon (1986) və Latın Amerikası abidəsi (1989) yer aldı.^[48][49][50] İsanın qanayan əlindən və bu əldən axan qanın Orta və Cənubi Amerika şəklində axdığı Latın Amerikası abidəsini İngiltərədə nəşr olunan "The Independent" qəzeti "mənasız və insanları təhqir edən bir tikinti" kimi səciyyələndirmişdi.^[51]

Oskar Nimeyer 1988-ci ildə amerikalı memar Qordon Bunşaft ilə yanaşı, memarlıq sahəsində ən nüfuzlu mükafatlardan biri olaraq qəbul edilən Pritsker mükafatını qazandı.^[52]

1992-1996-ci illər arasında Braziliya kommunist partiyasının (PCB) sədri olaraq vəzifəyə keçdi. Sovet İttifaqının süqutundan bəri Braziliya Kommunist Partiyası Oskar Nimeyeri həm Braziliya ictimaiyyətində olduqca tanınan bir şəxs olduğu üçün, həm də bu partiyaya gəncliyindən bəri rəğbət bəslədiyi üçün prezidentlik vəzifəsinə gətirdi. Oskar Nimeyer siyasətdə aktiv bir lider olmayıbsa da, partiyanın yaşadığı böhran boyunca ayaqda durmasında mühüm töhfələri olub. 1992-ci ildə partiyanın ideoloji ayrılıqlar səbəbiylə bölünməsi zamanı partiyanın adının kommunist partiyası olaraq qalmasını tələb edənlər qrupunda Oskar da yer almış, 1996-ci ildə isə bu vəzifəni tərk etmişdir.^[53]

1987-ci ildə Braziliya şəhərində mühüm bir tikili olan yerli xalqlar muzeyinin layihəsini hazırlamışdır.^[54] 1996-ci ildə 89 yaşında ikən Rio de Janeyro əyalətində Niteri şəhərində yerləşən Niteri aktual incəsənət muzeyini yaratdı. Rio de Janeyro şəhərinə də olduqca yaxın olan Niteri şəhərində hazırlanan bu forma bəzi memarlıq tənqidçiləri tərəfindən memarın hazırladığı ən yaxşı layihəsi kimi səciyyələndirilmişdir. Quanabara körfəzinə və Rio də Janeyro şəhərinə baxan Niteri aktual incəsənət muzeyi qayalıq bir sahə üzərində qurulmuşdur.^[55]

Oskar Nimeyerin 1967-ci ildə Braziliyanın Parana əyalətində Kuritiba şəhəri üçün hazırladığı bir muzey layihəsi orijinal dizayna sadiq qalaraq inşa edilmişdir. 2002-ci ildə məşhur memarın özünə həsr edilmiş Oskar Nimeyer muzeyi adı ilə açılmışdır. Fərqli dizayn səbəbindən yerli xalq tərəfindən "Nimeyerin gözü" adlandırılan muzey bəzi yenidənqurmalar və əlavələr ilə 8 iyul 2003-cü il tarixində istifadəyə verilmişdi.^[56][57]

Londonun Hayd-parkında yer alan Serpentayn qalereya rəhbərliyi hər il bu qalereyanın müvəqqəti yaz pavyonunun dizaynı üçün Böyük Britaniyada bu günə qədər heç dizayn etməmiş memar dəvət edirdi. Bu ənənə kontekstində 2003-ci ildə Oskar Nimeyer dəvət edildi.^[58]

Nimeyer 2004-ci ildə kommunist olan Karlos Mariqellanın ölümünün 35-ci ildönümü münasibətilə Mariqellanın Salvador, Baiya şəhərindəki qəbir daşını hazırladı.

Amerikanın ən şərq nöqtəsi olan Juan Pessoada yer alan və tikintisinə 2005-ci ildə başlanan Estaço Kabo Branko adlı layihə 2008-ci ildə başa çatdırıldı.

15 dekabr 2006-ci ildə 50 ildən sonra olsa da, Oskar Nimeyerin Brasiliya şəhəri üçün hazırlamış olduğu Milli Cümhuriyyət muzeyi və Milli kitabxana tikililəri memarın 99-cu doğum günü münasibətilə istifadəyə açıldı.^[59] Hər iki tikili də Brasiliya şəhərinin Esplanada dos Ministrios bölgəsində və Brasiliya baş kilsəsinin yanında yerləşir.

Oskar Nimeyer 2007-ci ildə 100 yaşını qeyd etdi.^[44] Memarın 100-cü doğum günündə Rusiya prezidenti Vladimir Putin ona "Dostluq ordeni" verdi.^[60] Avropada həyata keçirdiyi ən böyük layihələrindən olan və İspaniyanın Asturias bölgəsində yerləşən Oskar Nimeyer Beynəlxalq mədəniyyət mərkəzi layihəsinin inşaatına 2008-ci il aprel tarixində başlandı. Oskar Nimeyer 1989-cu ildə qazandığı Asturias knyazlığı mükafatına qarşı bir minnətdarlıq jesti olaraq bu böyük mədəniyyət mərkəzi dizayn layihəsini Asturiasda inşa edilmək üçün təqdim etdi.^[61] Oskar Nimeyerin Beynəlxalq mədəniyyət mərkəzi layihəsi 2011-ci ildə tamamlandı.^[62]

İtaliyanın Ravello şəhərində yerləşən Oskar Nimeyer Ravello Auditoriyasının tikintisi 2010-ci il yanvar ayında tamamlandı. Konsepsiya dizaynı, tətbiqi rəsmləri, maket və bütün layihələrin Oskar Nimeyer tərəfindən hazılandığı bu layihə memarın yaxın dostu, italyan sosioloq Domeniko de Masının nəzarəti ilə inşa edildi. Layihənin memarlıq tərzi və yerləşdiyi mövqeyin mövcud ətrafından fərqli olması səbəbindən tikinti prosesində gecikmələr baş verdi. 2010-cu ilin yanvar ayındada rəsmi açılışının həyata keçirilməsinə baxmayaraq, hələ də davam edən bəzi problemlər səbəbindən bina istifadəyə bağlıdır.^[63]

1936-ci ildə memarlıq karyerasına başlayan və hələ də dizaynları inşa edilməyə davam edən Oskar Nimeyerin memarlıq tərzi zamanla bəzi dəyişikliklərə uğramasına baxmayaraq, ən əhəmiyyətli xüsusiyyəti dəmir betonun yüksək dərəcədə yaradıcı və müxtəlif yollarla istifadə edilməsidir.^[64] Özü ilə edilən söhbətlərdə tez-tez betonun arxitektura layihələrində önəminə diqqəti çəkən Oskar Nimeyer, ümumiyyətlə, binanın dəmir-beton daşıyıcı sistemi bitəndə dizaynının da başa çatdığını ifadə edirdi. Le Korbuzye ilə birlikdə tökmə betonun müasir memarlıqda yaradıcı şəkildə istifadə edilməsinin ən mühüm qabaqcıllarındandır.^[31]

Oskar Nimeyerin ilk dövr layihələrində Le Korbuzyenin təsiri son dərəcə aydın görsənir,^[35] lakin zaman içində memar öz tərzini yaratmışdır. Betonun estetik istifadəsini bir kənara qoysaq, bu memarlıq janrın ən diqqət çəkən cəhəti yüngül görünən əyri formaların əmələ gətirdiyi məkanların o günə qədər müasir memarlıqda görünməmiş olmasıdır. Bu qədər geniş məkanlarda dəmir-betonun son dərəcə estetik və yüngül görünüşlü bir şəkildə istifadə etməsi üçün dövrün tanınmış mühəndislərindən braziliyalı Joaqim Kardoso ilə italyan Pier Luidji Nervinin mühüm töhfələri olmuşdur.^[65] Layihələrində istifadə etdiyi əyri dizaynlar haqqında belə demişdir:

Tökmə betonun əyri formaları və ya qabıq şəklində istifadə edilməsilə, buna düz xətti kütlələrin əlavə olunması ilə Oskar Nimeyer bir çox parlaq forma yaratmışdır. Qabıq şəklini tez-tez istifadə edən memarın Braziliya şəhərindəki layihələri arasında ən tanınmış olanı Braziliya milli konqres binasıdır. Hər nə qədər düz xətlər istifadə etməyi Pampulyadaki layihələrində etməməyə başlasa da, Nimeyerin memarlıq karyerasında Braziliya şəhərinin dizaynı bir dönüş nöqtəsi olmuşdur. Dövrün prezidenti Juselinu Kubiçek rəhbərliyi altında Braziliya şəhərində əhəmiyyətli binaların əksəriyyətini hazırlaması Nimeyere bu baxımdan saysız-hesabsız memarlıqda təcrübə aparmaq imkanını vermişdir.^[32] Bu dövrdə ortaya çıxan tikililərin bir çoxu müasir arxitekturanın mühüm nümunələrindən olmuşdular. Nimeyer bir məqaləsində memarlıq üslubunun inkişafını bu şəkildə yekunlaşdırır:

Siyasi cəhətdən Oskar Nimeyer kommunist idi,^[67] Braziliyada hərbi diktatura hakimiyyətə gəldikdə Nimeyer Parisə sürgün edildi.^[12] Oskar Nimeyer kommunist partiyasına 1945-ci ildə Braziliyada üzv olmuşdu. 1964-cü ildə Braziliyada hərbi dövlət çevrilişi olmuş, bundan sonra üzərindəki siyasi təzyiq artmış və siyasi baxışları səbəbindən dövlətdən aldığı layihələr kəsilmişdir. Sonunda Braziliyadan ayrılan Nimeyer 20 il Fransada yaşadı. Fransız mədəniyyət naziri Andre Malronun köməyi ilə Fransada yaşama vizası əldə etmiş və memar olaraq işləyə bilmişdir. Digər layihələri ilə yanaşı, Fransız kommunist partiyasının və L-Humanite qəzetinin baş mərkəzləri, Bobindeki iş tapma mərkəzini, Le Havre mədəniyyət mərkəzini yaratmışdır.

Sovet İttifaqını ziyarət edən memar Kubanın lideri Fidel Kastro ilə də tanış olmuşdur. Fidel Kastro Nimeyer haqqında "Nimeyer və mən planetin sonuncu kommunistlərik" fikrini söyləmişdir.^[68] Siyasi baxışları üzündən 1940 və 50-ci illərdə ABŞ-yə giriş vizası əldə edə bilməmiş, buna görə Harvard və Yel universitetlərindən aldığı iş təkliflərini dəyərləndirə bilməmişdi.

Sovet İttifaqının dağılmasından sonra 1992-ci ildə Braziliya kommunist partiyası da adını Sosialist xalq partiyası olaraq dəyişdirmiş, bu hərəkətə qarşı çıxan qrupun başında duran Nimeyer Braziliya kommunist partiyasını yenidən qurmuş və 1992-96-ci illər arasında bu partiyanın başqanı olmuşdur. Özü siyasi baxımdan fəal olmamasına baxmayaraq, populyar şəxsiyyəti sayəsində bu böhran dövründə partiyaya bir nüfuz gətirmişdir.

Nimeyer arxitekturanın imkanlı sosial təbəqələrə xidmət etdiyini, yoxsulluğun həllinin inqilabdan keçdiyini demişdi.^[15][69] Həyatın memarlıqdan daha əhəmiyyətli olduğunu, əsas olanın insanları irəli aparmaq olduğunu vurğulamışdı.^[70]

Nimeyer həyat yoldaşı Verə Lusiya ilə birlikdə 2008-ci ildən 2011-ci ilə ölümünə qədər Nosso Kamino adlı bir memarlıq və mədəniyyət jurnalı çıxarmış, Braziliyadakı ali təhsil sisteminin gəncləri həyatın gerçək problemlərini bilmədən və bir siyasi dünyagörüşü olmadan məzun etməsini tənqid etmiş, jurnalın məqsədinin gəncləri daha idealist etmək, eqoist bir dünyada yaşadıqlarını göstərib, onları daha irəli aparmağa təşviq etmək olduğunu bildirmişdi. Verdiyi müsahibələrin birində Nimeyer təhsil sisteminin yaratdığı ixtisaslaşmanı tənqid etməkdə gənclərin həyatın və mədəniyyətin hər bir istiqaməti haqqında məlumat sahibi olmasının tərəfdarı olduğunu demişdi.^[70]

• 1982: Karlos Fonseka Amadora həsr olunmuş heykəl, Nikaraqua
• 1986: "İşgəncəyə sonsuza qədər yox" heykəli, Rio de Janeyro, Braziliya
• 1988: "Doqquz noyabr" heykəli (1988-ci ilin noyabrında reallaşan tətildə ölən üç fəhlənin xatirəsinə), Maneə Redonda, Braziliya
• 1989: Əl heykəli, Latın Amerikası abidə, San Paulu, Braziliya
• 1991: Qoree Adası abidə heykəli, Larqo Dakar, Seneqal
• 1995: Prestes heykəli, Santo Angelo, Braziliya
• 2007: "Bir qadın, bir çiçək həmrəylik" heykəli, Paris
• 2007: "Kuba üçün heykəl" (ianə), Havana, Kuba

• 1963: "Xalqlar arasında sülhü möhkəmlətməyə görə" Beynəlxalq Lenin sülh mükafatı, Sovet İttifaqı^[93]
• 1963: Amerika memarlar institutunun şərəf üzvlüyü, ABŞ
• 1964: "Amerika incəsənət və məktublar Akademiyası" fəxri üzvlüyü, ABŞ
• 1988: Pritsker Memarlıq mükafatı, ABŞ
• 1989: Asturias Knyazlığı Mükafatı, İspaniya
• 1989: Çiko Mendes Həmrəylik Medalı
• 1995: Fəxri doktor adı, San-Paulu Universiteti
• 1995: Fəxri doktor adı, Minas Gerais Federal Universiteti
• 1996: Venesiya Bienali qızıl şir Mükafatı, VI. Beynəlxalq Memarlıq Sərgisi, Venesiya
• 1998: Kral Qızıl Medalı, Britaniyalı Memarlar Kral İnstitutu, Böyük Britaniya
• 2001: Kuba Respublikası Dövlət Şurası Həmrəylik Medalı, Kuba
• 2001: Darsi Ribeyru Medalı, Rio de Janeyro əyaləti Təhsil Nazirliyi
• 2001: YUNESKO Mükafatı (Mədəniyyət sahəsində)
• 2001: Qabriela Mistral Təhsil və Mədəniyyət Üstün Xidmət Medalı, Çili Təhsil Nazirliyi
• 2001: Braziliya Memarlar Otağı, XX Əsr Memarı Mükafatı
• 2007: Mədəniyyət Ləyaqət Medalı, Braziliya
• 2007: Legion Ordeni, Fransa
• 2007: Dostluq Ləyaqət Medalı, Rusiya^[94]

2007-ci ildə dərc olunan bir məqalədə "Nyu York Times" qəzetinin memarlıq tənqidçilərindən biri olan Nikolay Oroussoff 90 yaşlarında hələ də fəal olan Oskar Nimeyerin son dövrdəki layihələrinin keyfiyyətinin düşdüyünü iddia edərək bunu yaşının irəliləməsinə bağlamışdır. Bu tənqidçiyə görə, Niteri Aktual İncəsənət Muzeyi memarın keçmişdə ortaya qoyduğu əsərlər ilə müqayisədə keyfiyyət olaraq olduqca aşağıdır. Eyni zamanda tənqidçi, Oskar Niemeyerin əsərlərinin ən böyük təhdidinin bir sərmayəçinin buldozeri və ya şüursuz şəhər planlaşdırıcıları yox, birbaşa özü olduğu iddiasını irəli sürmüşdür. Nikolay Oroussoff bu kontekstdə memarın Braziliya şəhərinin Esplanada dos Ministrios bölgəsindəki bir çox dəyərli əsəri şəxsən memar tərəfindən pozulduğu şərhini da vermişdi.^[95]

• Andre Correa Lake (2007). Oscar Niemeyer: Uma Arquitetura da Sedução. BEI. ISBN 8586518883.^[96]
• Luiz Claudio Lacerda ve Rogerio Randolph. Oscar Niemeyer 360°. ISBN 8589049051.^[97]
• Ricardo Ohtake (2007). Oscar Niemeyer. Publifolha. ISBN 8574028010.^[98]
• Miguel Alves Pereira (1993). Architecture, Text and Context: The Discourse of Oscar Niemeyer. University of Sheffield, Dept. of Architecture. ISBN 8523004432.^[99]
• David Underwood (1994). Oscar Niemeyer and The Architecture of Brazil. Rizzoli Publishing. ISBN 8575031198.^[100]
• Hess Alan (2006). Oscar Niemeyer Houses. Rizzoli Publishing. ISBN 0847827984.^[101]
• Styliane Philippou (2008). Oscar Niemeyer: Curves of Irreverence. Yale University Press. ISBN 0300120389.^[102]
• Matthiue Salvaing (2002). Oscar Niemeyer. Assouline Publishing. ISBN 0300120389.^[103]

• 2007-ci ildə Fabiano Masiel tərəfindən çəkilən bir sənədli filmdə Oskar Nimeyerin həyatı və işləri yer alır.^[104]
• Oskar Nimeyerin 1960-cı illərin əvvələrində Braziliya şəhərində yaratdığı əsərlərin monumental nümunələri 1964-ci il tarixli Rio Macərası (L'HOMME de Rio) adlı Fransa - İtaliyanın birgə istehsalı olan kino filminin çəkiliş məkanları kimi istifadə edilmişdir. Filipp de Brokanın rejissoru olduğu Jan-Pol Belmondo və Fransuaya Dorleakın baş rollarını oynadığı bu filmdə aktyorlar hələ inşaatı başa çatmamış bu tikililərin önündə və içində oynuyurdular.^[105]

• Niemeyer, Oscar. As curvas do tempo: memórias. Rio de Janeiro: Editora Revan, 2000. ISBN 978-85-7106-159-0 (Portuqal dilində)
• Niemeyer, Oscar. The Curves of Time: The Memoirs of Oscar Niemeyer. London: Phaidon Press Ltd., 2000. ISBN 978-0-7148-4007-9 (İngilis dilində)

• Müasir İncəsənət Muzeyi, Niteroy
• Brazilia Kilsəsi
• Memorial dos Povos Indigenas (Yerli xalq üçün xatirə)
• Oskar Nimeyerin rəsmi saytı
• Strick House 1964 by architect Oscar Niemeyer | La Mesa Drive | City of Santa Monica | Los Angeles Modern Architecture Arxivləşdirilib 2010-02-28 at the Wayback Machine