Romi Snayder - Wikipedia

Romi Şnayder əsl adı (Rozmari Maqdalina Albax) 1938-ci il sentyabrın 23-də Vyana şəhərində anadan olub. Ailənin tək övladı olan gələcək aktrisanın dörd yaşı tamam olanda valideynləri boşanırlar. Rominin anası ikinci dəfə restoran sahibi ilə ailə qurur. Başları öz həyatlarına qarışdığından valideynləri Romini tərbiyə olunması üçün monastra verirlər.

Rominin on beş yaşı olanda anası onu monastrdan götürüb öz yanına gətirir. Həmin zaman onun anası Vyana teatrlarının birində prodüser vəzifəsində çalışırdı. Rominin nənəsi Avstryanın Sara Bernar titulunu qazanmış Roza Albax Petti də həmin teatrda vaxtilə aparıcı rolları ifa edən qocaman aktrisa kimi fəaliyyət göstərirdi. Rozamri də həmin teatr tamaşalarında rollar ifa etməyə başlayır. Bir il sonra Rozmari “Feyerverk” filminə çəkilir. Və özünə Romi Şnayder təxəllüsünü götürür.

1957-ci ildə Romi artıq məşhur aktrisaya çevrilə bilir. Erkən yaşda gəlmiş məşhurluq onun başını gicəlləndirmir. 1957-ci ildə o, “Sissi” serialına çəkilir. Lakin, qəfildən serialın gələcək bölümlərinə çəkilməkdən imtina edən aktrisa “Kristina” filmindən gələn təklifi qəbul edir. Ancaq bir şərtlə tərəf müqabilini məhz o, özü seçəcək. Yüzlərlə fotonun içərisindən Alen Delonun şəklini seçən Romi anası ilə birlikdə Fransaya gedir. Aktrisanın qarşılanma mərasimi gül-çiçəklə başa çatdıqdan sonra Rominin qarşısında əlində qırmızı gül dəstəsi tutmuş cavan oğlan dayanır. Həmin oğlan hələ Parisdə çox az tanınan Alen Delon olur. Kinayəli gülüşlə Romini izləyən Alen dostuna tərəf çevrilərək aktrisa haqqında dodaqltı mızıldayır: “Üfürülmüş alman qazı”. Onun bu sözlərini eşidən yaxınlıqdakı pərəstişkarlar cavan aktyoru yerindəcə parçalamaq istəyirlər.

“Kristina” filminin çəkilişləri zamanı baş rol ifaçılarının münasibətləri ürəkaçan olmur. Əhilləşməmiş aktyorla, nazlı aktrisa bir-birlərini fürsət düşən kimi sancmaqdan zövq alırlar. Çox keçmir ki, ətrafdakı hər kəs onları bir-birinə nifrət edən tərəf müqabili kimi qəbul etməyə başlayır. Lakin, bu nifrət yalançı olur. Heç kimin inanmadığı anda cütlük arasında sevgi qığılcımları işıldayır.

Filminin çəkilişləri bitən kimi Romi vətəninə yola düşür. Təyyarə ilə onu yola salan Alenin kədərli və sevgi dolu baxışlarını unuda bilməyən Romi düz iki gündən sonra yenidən Parisə sevimlisinin yanına qayıdır.

Alenlə tanışlığının yeni dövrlərində Romi öz gündəliyinə bu sözləri yazır: “Parisdə mən əsl Alen Delonla tanış oldum. Gənc, dəliqanlı, daima cins və rəngbərəng köynəklər geyinən, həmişə çəkiliş meydançasına gecikən Alen Delonla. O, özünün “Reno” markalı maşını ilə gələr və həmişə də inanılmaz əhvalatlar nəql etməyi sevərdi.”

1959-cu il martın 22-də Romi anasının kəskin etirazına məhəl qoymayaraq Alenlə nişanlanır. Onların birlikdə çəkildikləri filmin seansından əvvəl bütün kinoteatrlarda sevindirici elan verilir: Müasir kinonun ən gözəl cütlüyü nəhayət ki nişanlandılar.

Sevgililər Parisdə böyük bir mənzil kirayə edib orda yaşamağa başlayırlar. İstirahət günlərini isə yaxınlıqdakı kənddə keçirirlər.

Bir müddət sonra Alen Lukino Viskontinin çəkəcəyi “Rokko və onun qardaşları” filmi üçün İtaliyaya gedir. O, Romini də özü ilə birlikdə İtaliyaya aparmağı qərara alır. Usta rejissor Alenin nişanlısının ağlını və istedadını çox yüksək qiymətləndirir. O, Con Fordun “Sən necə fahişə oldun?” pyesini səhnələşdirmək istəyir. Alen və Romi həmin pyes üçün əvəzolunmaz tapıntı olurlar. Viskonti tezliklə Koko Şanellə əlaqə yaradır. Şanel qısa zaman ərzində Romini əsl parisli qadına çevirir. Onun tapşırıqlarına əsasən Romi dieta saxlayır, idmanla məşğul olur. Şanel ona düzgün yerişi, qaməti düz saxlamasını öyrədir. Sonralar Romi öz gündəliyinə bunları yazır: “Mənim həyatımın tamamilə dəyişməsində üç nəfərin danılmaz rolu olub. Alen, Viskonti və Koko Şanel.” Daha sonra Romi Viskontinin “Lüdviq” filmində də rol alır.

Hər iki məşhurun film çəkilişləri ucbatından Alenlə Rominin toyu bir neçə dəfə təxirə salınır. Hər zaman cütlüyə izlənən baxışlrda ancaq bircə sual olurdu: Toy nə zaman olacaq?

1963-cü ildə qəzetlərin biri bu suala Alen Delonun sarışın bir qadının qarşısında diz çökmüş fotosu ilə cavab verir. Elə həmin gün Romi Alenə zəng vurur. Alen isə hər vasitə ilə onu sevdiyini inandırmağa çalışır. Ancaq həmin ilin avqustunda Alenin Romidən ayrılma xəbərləri ətrafı bürüyür. Bir neçə aydan sonra isə bu xəbər özünün doğruldur. Alenin başqa qadından bir oğlu dünyaya gəlir.

Bir müddət sonra Romi Berlində yeni istifadəyə verilən restoranın açılışında iştirak etmək üçün Berlinə yola düşür. Açılış zamanı o, Berlində fəaliyyət göstərən “Komediya” teatrının direktoru Qarri Meyenlə tanış olur. Onlar xeyli müddət görüşürlər. Nəhayət Romi Qarrinin ona olan məhəbbətinə müsbət cavab verir. Toydan sonra Rominin David adlı bir oğlu doğulur. Romiyə elə gəlir ki, onun həyatında artıq hər şey qaydasında gedir. Və o, həyatı yaşamağı yenidən öyrənir. Lakin, bir telefon zəngi yenidən hər şeyi darmadağın edir. Alen Delon Romini onunla birlikdə “Hovuz” filmində tərəf müqabili olmağa dəvət edir. Publika qarşısında gülümsər sima ilə pozlar verən Alen jurnalistlərin Romi ilə bağlı suallarına belə cavab verir: “Bu dəfə biz doğrudan da ssenari üzrə bir-birimizi sevəcəyik.” Onunla yanaşı dayanan Romi isə çiyinlərini çəkərək deyir: “Ölü sevgidən soyuq heç nə ola bilməz.” Filmin premyerasından sonra qəzetlərdə Romi ilə Alenin aeroportların birində qucaqlaşmış vəziyyətdə olan fotoları yayımlanır.

Qarri Meyen Rominin bu xəyanətini ona bağışlaya bilmir. O, işdən çıxır. İçki içməyə başlayır. Romi də tez-tez rast gəldiyi depressiyaya məruz qalır. 1973-cü ildə aktrisa ərindən boşanmaq üçün məhkəməyə ərizə verir. Və onlar qısa zamanda boşanırlar.

İki ildən sonra Romi Şnayder cavan dramaturq Daniel Byaziniyə ərə gedir. Tezliklə onların Sara adlı qızları dünyaya gəldi. Qızının doğluması ilə özünü xeyli bəxtiyar hiss edən Rominin gözəl günləri bu dəfə də çox davam etmədi. 1979-cu ildə Rominin birinci əri Qarri Meyen öz evində Rominin şərfi ilə özünü asır.

55-ci filminin çəkilişləri zamanı Romi artıq əsəbi və deyingən bir aktrisaya çevrilir. O, gün ərzində iki, üç qutu siqaret çəkir, İçki şüşələrindən uzaq dayana bilmir. Həddindən artı əsəbi və gərgin olan aktrisaya ən böyük zərbə oğlu Davidin qəfil ölüm xəbəri olur. 1981-ci ildə açarının evdə unudan David evə girmək üçün bağçanın hasarından aşıb keçmək istəyərkən metaldan düzəldilmiş şiş uclu payaların üzərinə yıxılır.

Bədbəxtlikdən özünə qapanan aktrisa heç kimi görmək istəmir. Bir nəfərdən başqa. O, yalnız Alen Delonun onunla görüşmək istəyinə razılıq verir. Və vəfat etdiyi zaman onun ölüm işləri ilə əlaqəli bütün səlahiyyətləri Alen Delona tapşırır.

Çəkdiyi əzablardan əldən düşüb, bir dəri, bir sümük qalan aktrisa hamıdan üz çevirib dörd divara qapanır. Jurnalistləri isə qətiyyətlə rədd edir. Hətta onun ən yaxın dostları olan mətbuat işçiləri belə Romiyə yaxın düşə bilmirlər. Ancaq necə olursa, Romini evdən çıxartmağa rejissor Jak Ruffino nail olur. Mişel Pikollo ilə “San-susi dəhlizi” filmi aktrisanın çəkildiyi son film olur. Həmin filmdə o, on iki yaşlı oğlanı təhlükədən xilas edən qadın rolunu ifa edir. Rominin xahişi ilə filmin son titrlərində bu sözlər yazılır: “David və atasının xatirəsinə…”

29 may 1982-ci ildə aktrisa öz evində ölü vəziyyətdə tapılır. O, yazı masasının üzərinə sərilmiş vəziyyətdə baxışları isə qarşı tərəfdə divardan asılmış oğlu Davidin şəklinə dikilmiş halda olur. Sonradan həmin masadan Rominin qızı Saraya yazdığı məktub tapılır. Tezliklə qəzetlərin manşetlərini intihar xəbərləri bürüyür. Lakin, aparılan ekspertizadan sonra məlum olur ki, Romi ürək partlamasından dünyasını dəyişib.

Vəsiyyət etdiyi kimi onu bütün dəfn işlərini Alen Delon özü yerinə yetirir. Romi oğlu Davidin yanında dəfn edilir.

1. ↑ ^{1 2} Bibliothèque nationale de France BnF identifikatoru (fr.): açıq məlumat platforması. 2011.
2. ↑ ^{1 2} Romy Schneider // Encyclopædia Britannica (ing.).
3. ↑ Schneider Romy, eigentl. Rosemarie Magdalena Albach // biografiA: Lexikon österreichischer Frauen (alm.). 2016. Vol. 3. S. 2937. ISBN 978-3-205-79348-9 doi:10.7767/9783205793489
4. ↑ Gadzinski A. Romy Schneider // KALLIOPE Austria (alm.): Frauen in Gesellschaft, Kultur und Wissenschaft. Wien: Bundesministerium für Europa, Integration und Äußeres, 2015. S. 110–111. ISBN 978-3-9503655-5-9
5. ↑ Archives de Paris.