Lado Qudiasvili - Wikipedia

Lado Qudiaşvili 18 mart 1896-cı ildə Tiflisdə dəmir yolu işçisinin ailəsində anadan olub.

1910-cu ildə Qafqaz Təsviri Sənəti Həvəsləndirmə Cəmiyyətinin Tiflis Rəsm və Heykəltəraşlıq Məktəbinə daxil olub. 1914-cü ildə oranı bitirmiş və məktəbdə rəsm müəllimi işləmişdir. 1915-ci ildə ilk şəxsi sərgisi Tiflisdə baş tutdu və bu da Gürcüstanın bədii dairələrində onun şöhrətini artırdı. Paolo Yaşvilinin təşkil etdiyi "Mavi buynuzlar" simvolik şairlər qrupuna yaxın olan gürcü ziyalılar dairəsinə girdi.

Gürcü memarlığının abidələrini öyrənən, bir çox qədim freskaların sürətini çıxaran arxeoloji ekspedisiyada iştirak etdi. Qudiaşvili rəssam və qrafik ustası olaraq məşhurlaşmışdı. 1919-cu ildə keçirilən Gürcüstan incəsənət sərgisində əllidən çox rəsm və akvareli sərgilənmişdi.

1912-ci ildə ilk dəfə Niko Pirosmanişvili onun rəsmlərini gördü və 1916-cı ildə rəssamın özü ilə tanış oldu. Niko Pirosmani Lado Qudiaşvilinin bədii üslubuna dərin təsir göstərmişdir. Bir neçə dəfə rəsm əsərlərində o, N. Pirosmani obrazına müraciət etmişdi.^[6]

Gürcü incəsənətinin daha da inkişaf etməsinin yalnız qlobal şəraitdə mümkün olduğunu anlayaraq 1919-cu ildə rəssamlar David Kakabadze və Şalva Kikodze ilə birlikdə o vaxt əslində dünya sənətinin mərkəzi olan Parisə getdi. Parisdə, Ronsonun özəl sənət akademiyasında təhsil aldı və teatr rəssamı olaraq çalışdı. "Yarasa" Paris kabaresində teatr dekorçusu idi.^[7] Qudiaşvili altı il Parisdə yaşadı. Onun burda tez-tez əsərlərinin sərgiləri baş tuturdu. 1925-ci ildə Fransada tənqidçi Moris Renalın tamamilə L. Qudiaşvilinin yaradıcılığına həsr olunmuş kitabı nəşr olundu.

Rəssamlar Pablo Pikasso, Maurice Utrillo, Amedeo Modigliani, İgnacio Zuloaga, Jeyn Hellen, Mixail Larionov və Natalia Qonçarova ilə dostluq münasibətlərində idi. Sərgiləri təkcə Parisdə deyil, Marsel, Lion və Bordoda, daha sonra isə London, Roma, Brüssel, Amsterdam, Berlin və Nyu-Yorkda da keçirilmişdir.

Lado Qudiaşvili bir əcnəbinin qazana biləcəyi böyük uğura baxmayaraq, Gürcüstandan uzaq həyatına çətinliklə dözə bildi və 1925-ci ildə Tiflisə qayıtdı. 1926-cı ildə Tiflisdə fərdi sərgisi keçirildi. Elə həmin il Kote Marcanişvilinin quruluş verdiyi "Lamara" tamaşasının dekoru Qudiaşviliyə həvalə edildi. Tiflisin mərkəzindəki Oriant otelinin interyerlərini hazırladı.^[7]

1926–1932-ci illərdə Tiflis Rəssamlıq Akademiyasında müəllim işləyir. Akademiyanın professoru olur.^[8]

Gürcüstan İnqilabçı Rəssamlar Birliyinin üzvü seçilir (1929–1932).

1945-ci ildə Tiflisdəki Kaşveti kilsəsinin ikonalarını çəkir (İsa Məsih simasında B. Avalişvilinin portret xüsusiyyətlərini təcəssüm etdirdiyi şübhələri yaranır). Bunun üstündə 1946-cı ildə VKP (b) üzvlüyündən xaric edilirdi.^[9]

Sonradan Yevgeni Yevtuşenko şeirlərindən birində gürcü ustasının işinə ya ateist, ya da tanrısız bir şərh vermişdir:

Kitab illüstrasiyası janrında da çox çalışmışdır.^[10]

Sağlığında əsərləri Moskvadakı Şərq Sənəti Dövlət Muzeyi və Tiflisdəki Gürcüstan Dövlət İncəsənət Muzeyi də daxil olmaqla muzeylərdə sərgilənmışdir.

Lado Qudiaşvili 20 iyul 1980-ci ildə Tiflisdə vəfat etmişdir. O, Mtatsminda panteonunda dəfn edilmişdir.

Rəssamın özü heç bir şəkildə əsərinə və üslubuna qiymət verməyib, tək hecalı cavablar verməyə üstünlük verib.

Əsərləri çox müxtəlif texnika və janrlarla seçilir.

Qudiaşvili, yağlı boya, quaş, akvarel, divar rəsmləri, qrafika işləri və qarışıq üsullarla işləyib. Onun irsinə portretlər, mənzərələr, tarixi rəsmlər, alleqorik, mifoloji və siyasi əsərlər, epik və lirik əsərlər daxildir. Buna baxmayaraq, onun üslubu olduqca asanlıqla tanınır.

Natura nadir hallarda çəkirdi. Bunu əsərləri arasında nisbətən az sayda natürmort sübut edir. Şəhər mənzərələrinin çoxu Paris dövrünə aiddir, bundan sonra açıq-aydın rəssam sırf təbiət rəsmindən uzaqlaşdı. Hətta portretləri ən çox yaddaşdan çəkirdi edirdi.

Bəzi mövzular rəssamın yaradıcılığında daim yer alır. Onun üçün ən çox yayılanı kişi (adətən qadın) və heyvanın obrazıdır. Lirik əsərlərdə heyvan at, maral və ya quş ola bilər; epik bir ayı, meymun və ya inanılmaz bir canavarda çəkirdi. Çox vaxt heyvanlar portretlərə daxil edilir, məsələn, sənətçi N. Pirosmaninin portretinə bir ceyran, G. Ulanovanın portretinə bir dəvə qoyur.

Gözəl bir sənətkar idi və hərəkəti çatdırmaqda yaxşı idi. Bu, xüsusilə "Pələng Dərisindəki cəngavər" (1934, 1939) poeması də daxil olmaqla qrafik əsərlərində və kitab illüstrasiyalarında nəzərə çarpır. Rəssam üçün əsərlərə müəyyən teatrallıq çalarları verən ənənəvi fiqur formasını dəyişmək çox səciyyəvidir.

Sənətçinin rəngləri parlaqdır, bəzən bilərəkdən dekorativdir. Bu, rəsmlərdə qaranlıq tonların hökm sürdüyü orta əsrlərə aid gürcü rəssamlıq ənənəsinə ziddir. Bu ənənəni pozan ilk gürcü rəssamlarından biridir. Ancaq zaman keçdikcə sənətçi əsərlərinin dekorativ xarakterini vurğulamağın başqa yollarını tapdı və 1960-cı illərdə rəsmlərinin rəngi artıq gözə çarpmırdı.

Rəssamın iş motivləri demək olar ki, yalnız Gürcüstanla əlaqəlidir ("Dostlarla əyləncə. Çay və xaşi", "Şəfəqdə tost", "Kristina"). Xüsusilə, Nikoloz Barataşvili və Niko Pirosmani də daxil olmaqla gürcü yazıçı və rəssamların portretlərini çəkmişdir. Müharibə zamanı mifoloji motivlər qeyri-müəyyən şəkildə Fransisko Qoyanın "Caprichos" əsərini xatırladır.

"Freskanın gülüşü" əsəri Tiflis fabriki "İveria" tərəfindən istehsal olunan eyni adlı ətirlərin qablaşdırılmasının dizaynında istifadə olunur.^[11]

• Sosialist Əməyi Qəhrəmanı (1976)
• Gürcüstan SSR əməkdar artisti (1950)
• Gürcüstan SSR xalq artisti (1957)
• SSRİ xalq artisti (1972)
• Şota Rustaveli Gürcüstan SSR Dövlət Mükafatı (1965)
• Üç Lenin ordeni (1966, 1971, 1976)
• Qırmızı Əmək Bayrağı ordeni (1958)
• "Şərəf nişanı" ordeni (1937)
• müxtəlif medallar.
• Tbilisinin fəxri vətəndaşı (1979).

1930-cu illərdən ölümünə qədər Tiflisdə Ketsxoveli küçəsi 11b-də^[12] (indiki — Lado Qudiaşvili küçəsi) yaşamışdır. Burada Boris Pasternak,^[13] Marina Vladi və Vladimir Vısotski dəfələrlə onun qonağı olmuşdur.^[14].

Tiflisdə Lado Qudiaşvilinin ev-muzeyi açılıb. Onun adı Tbilisidə bir meydan və küçəyə verilib. Şəhərdə rəssamın abidəsi ucaldılıb. "Pirosmani" filmində A. Kakabadze Lado Qudiaşvili rolunu canlandırmışdır .

• Моисей Каган, Ладо Гудиашвили. Аврора, Ленинград, 1984.
• Осипов, Валентин Осипович. Корифеи моего времени. Свидетельства очевидца. Сс. 67–77. — М.: Русский раритет, 2013. — 640 с. — 1 000 экз. ISBN 978-5-7034-0267-2
• Балаховская, Фаина Матвеевна. Ладо Гудиашвили. Парижские годы // Ru:Артхроника. 1 января 2010 года.

• Биография (англ.)
• Биография (англ.)
• Фотографии духов "Улыбка фрески"
• ლადო გუდიაშვილი — "ცხოვრება და შემოქმედება"