Homo Sapiens - Wikipedia

İnsan bioloji növ kimi fiziki antropologiyanın öyrənilməsi mövzusudur. Bu gün insanın bir fərd, şəxsiyyət və ya bəşər əhalisinin bir üzvü kimi elə bir cəhəti yoxdur ki, xüsusi elmi araşdırmalarla əhatə olunmasın. İnsanı və bəşəriyyəti öyrənən əsas elmlər aşağıdakılardır:

• Antropologiya
  • Fiziki antropologiya
  • Mədəni antropologiya
  • Linqvistik antropologiya
  • Sosial antropologiya
  • Siyasi antropologiya
• Arxeologiya
• İnsan biologiyası
• Genocoğrafiya
• Tarix
• Dilçilik
• Tibb
• Psixologiya
• Neyropsixologiya
• Etologiya
• Sosiologiya
• Mədəniyyətşünaslıq
• Genealogiya
• Etnoqrafiya

Bununla yanaşı, qədim zamanlardan bu günə kimi insanın təbiəti və mahiyyəti fəlsəfi və dini disputların mövzusudur^[7] .

DNT ardıcıllığının müqayisəsi göstərir ki, insanlara ən yaxın canlı növü iki növ şimpanzedir (adi şimpanze və bonobo).^[8][9][10] Müasir insanların (Homo sapiens) mənşəyi ilə əlaqəli olduğu filogenetik nəsil 6–7 milyon il əvvəl (Miosen dövründə) digər hominidlərdən ayrılmışdır^[8][11][12]. Bu xəttin digər nümayəndələri (əsasən australopithecus və Homo cinsinin bir sıra növləri) bu günə qədər gəlib çatmayıb.

Homo sapiensin ən yaxın nisbətən etibarlı əcdadı Homo erectus olmuşdur. Homo erectusun birbaşa nəsli və neandertalların əcdadı olan Homo heidelbergensis, görünür, müasir insanların əcdadı deyil, daha çox yan təkamül xəttinin üzvüdür.^[13][14] Müasir nəzəriyyələrin əksəriyyəti Homo sapiensin mənşəyini Afrika ilə əlaqələndirir, Homo heidelbergensis isə Avropada yaranıb.

İnsanların meydana gəlməsi bir sıra əhəmiyyətli anatomik və fizioloji dəyişikliklərlə əlaqələndirilir, o cümlədən:

1. Beynin struktur dəyişiklikləri
2. Kəllə boşluğunun və beynin genişlənməsi
3. İki ayaq üzrəində hərəkətin inkişafı (bipediya)
4. Tutan əlin inkişafı
5. Qırtlaq və dilaltı sümüyün prolapsı
6. Dişlərin ölçüsünün kiçilməsi
7. Menstruasiya tsiklinin meydana gəlməsi
8. Tük örtüyünün əhəmiyyətli azalması .

Mitoxondrial DNT polimorfizmlərinin müqayisəsi və fosillərin analizi Homo sapiensin təqribən 200.000 il əvvəl (bu, bütün hazırda yaşayan insanların sonuncu ortaq ana əcdadı olan qadının " Mitoxondrial Həvva "nın yaşadığı təxmini vaxtdır; bütün hazırda yaşayan insanların ata tərəfdən ortaq əcdadı olan " Y-xromosomlu Adəm " bir qədər sonra yaşamışdır) ortaya çıxdığını göstərir.^[15]

İlk insanlar köçəri ovçu və yığıcı idilər. Təxminən eramızdan əvvəl 10-cu minillikdə insanlar əkinçiliklə məşğul olmağa başladılar, Neolit İnqilabı baş verdi. Kənd təsərrüfatının inkişafı ilə əhali sayının artması və Qədim dünyanın ilk sivilizasiyalarının formalaşması baş verdi.

Bəşər sivilizasiyasının ayrılmaz tərkib hissələri müxtəlif dövrlərdə yaranmışdır. Onlardan bəziləri Homo sapiensin ortaya çıxmasından çox əvvəl meydana gəlmişdir.

Qədim insanlar zəngin Son Paleolit mədəniyyəti (daşdan, sümükdən və buynuzdan hazırlanmış müxtəlif alətlər, yaşayış evləri, tikişli geyimlər, mağara divarlarında polixrom rəsm, heykəltəraşlıq, sümük və buynuz üzərində oyma) yaratmışlar.

Daş alətlər: Bu günə qədər ən qədim alətlər Olduvay dərəsində (Tanzaniya) tapılan alətlərdir. Onların yaşı 2,6 milyon il olaraq qiymətləndirilir.

Alovun mənimsənilməsi: Bir sıra arxeoloji tapıntılar hominidlərin ən azı 1,6–1,5 və 1 milyon il əvvəl oddan istifadə etdiyini göstərir.^[16][17]

İncəsənət: Ən qədim sənət nümunələrinə dəniz kirpisinin qalıqları ilə bəzədilmiş əl baltası daxildir. Onun yaşı 200.000 il olaraq qiymətləndirilir. Bəzi tədqiqatçılar İsraildə tapılan cilalanmış çınqılları ən qədim sənət nümunəsi hesab edirlər. Bu daş qadın obrazı ola bilər. Artefaktın yaşı 330.000 — 230.000 ildir.

Dil və nitq: İnsanda və ya onun əcdadlarında dilin və nitqin yaranma vaxtı yalnız dolayı arxeoloji və ya anatomik məlumatlardan təxmini olaraq müəyyən edilə bilər. İnsan beyninin nitqin tənzimlənməsi ilə əlaqəli sahələrinin inkişafı (Broka və Vernik zonaları) 2 milyon il yaşı olan Homo habilis kəlləsində müşahidə edilə bilər.

Maddi mədəniyyətin inkişafında bir-birindən artefakt tipinə (ilk növbədə əmək alətləri) və onların yaradılması texnologiyalarına görə fərqlənən bir neçə arxeoloji mədəniyyət fərqlənir.

• Olduvay mədəniyyəti — 2,5–1,5 milyon il.
• Abbevil mədəniyyəti — 1,5 milyon–300.000 il .
• Aşel mədəniyyəti — 300.000–100.000 il .
• Mustye mədəniyyəti — 100.000–30.000 il .

Hər hansı bir sivilizasiyanın bir hissəsi olub-olmamasından asılı olmayaraq, planetdəki insanların bütün əhalisi bəşəriyyət adlanır. Başqa sözlə, bəşəriyyət bütün insan fərdlərinin məcmusudur. Mədəniyyətlərin müxtəlifliyi, sosial həyat formaları və ictimai təşkilatlanma ictimai və humanitar elmlərin (sosial və mədəni antropologiya, sosiologiya, iqtisadiyyat, tarix və s.) öyrənilməsi obyektidir.

İşi asanlaşdırmaq üçün bəşəriyyət tarixi adətən mərhələlərə bölünür:

• İbtidai icma və ya tarixəqədərki cəmiyyət
• Qədim dünya
• Orta əsrlər
• Yeni vaxt
• Müasir dövr (1918 — indiki zaman).^[18]

İnsanların anatomik quruluşu digər primatların anatomik quruluşuna bənzəyir. Ən bariz xarici fərqlər skelet sümüklərinin ölçülərinin, beynin həcminin və dərinin tüklülüyünün nisbətidir.

İnsan son dərəcə inkişaf etmiş bir beyinə malikdir. Beyin kütləsinin bədən kütləsinə nisbəti bir çox digər heyvanlardan (məsələn, kiçik quşlar^[19], hörümçəyəbənzər meymunlar^[20] istisna olmaqla) ilə müqayisədə daha böyükdür və beynin mütləq kütləsi yalnız fillərdə və cetacea-larda daha böyükdür.^[19] Beynin inkişaf dərəcəsini, xüsusən də onurğa beyninin kütləsinin beyinə nisbəti ilə qiymətləndirmək olar. Beləliklə, pişiklərdə 1:1, itlərdə — 1:3, aşağı meymunlarda — 1:16, insanlarda — 1:50-dir. Üst paleolit insanlarında beyin müasir insanların beynindən nəzərəçarpacaq dərəcədə (10–12%) böyük idi^[21] .

İnsanlarda tarazlıq və hərəkətlərin koordinasiyası üçün cavabdeh olan beynin yaxşı inkişaf etmiş sahələri var ki, bu da onlara iki ayaq üzərində gəzməyə imkan verir.

İnsan beyninin iybilmə sahələri zəif inkişaf etmişdir ki, bu da son dərəcə zəif qoxu hissiyatı ilə uyğundur. Digər tərəfdən, insanlar, bütün primatlar kimi, stereoskopik görmə qabiliyyətinə malikdirlər.

• Normal insan bədən temperturu təxminən 36,6 ° C-dir. 42 ° C-dən çox olan sabit bədən istiliyində insan ölür.
• İnsanın bədənə zərər vermədən iki dəqiqə vaxtını keçirə biləcəyi qeydə alınmış ən yüksək hava temperaturu 160 dərəcə Selsidir (Britaniyalı fiziki kimyaçılar Blagden və Chantry^[22] təcrübələri).
• Jak Mayol tənəffüs aparatı olmadan 105 metr dərinliyə dalmışdır^[23]. Sərbəst suya tullanma üzrə idman rekordu 214 metr hündürlüyə tullanma ilə Herbert Niç tərəfindən həyata keçirilmişdir.
• 27 iyul 1993-cü ildə Xavier Sotomayor 2,45 metr hündürlüyə tullanmışdır.
• 30 avqust 1991-ci ildə Mayk Pauel 8,95 metr uzunluğa tullanmışdır.
• 16 avqust 2009-cu ildə Useyn Bolt 100 metr məsafəni 9,58 saniyəyə qət etmişdir.

Kişinin orta çəkisi 70–80 kq, qadının çəkisi 50–65 kq-dır. Kişilərin orta boyu təxminən 175 sm, qadınların boyu təxminən 165 sm-dir.^[24] Bir insanın orta boyu zamanla dəyişir.

Son 150 il ərzində insanın fizioloji inkişafının sürətlənməsi — akselerasiya (orta boy artımı, reproduktiv dövrün müddəti) müşahidə edilir.^[25][26]

Bir insanın bədəninin ölçüsü müxtəlif xəstəliklərə görə dəyişə bilər. Böyümə hormonunun istehsalının artması ilə (hipofiz şişləri) giqantizm inkişaf edir. Məsələn, qeydə alınan maksimum insan boyu 272 sm (Robert Vodlou), qeydə alınmamış hündürlük isə 284 sm-dir (Fyodor Maxnov). Əksinə, uşaqlıqda böyümə hormonunun aşağı istehsalı isə karlik boyluğa səbəb ola bilər.

İnsan ömrünün müddəti bir sıra amillərdən asılıdır və inkişaf etmiş ölkələrdə orta hesabla 79 ildir.

Rəsmi olaraq qeydə alınan maksimum ömür uzunluğu 122 il 164 gündür ki, bu da fransız qadın Janna Kalmanın 1997-ci ildə vəfat etdiyi yaşdır. Daha yaşlı uzunömürlülərin yaşı mübahisəlidir.

Digər heyvanlarla müqayisədə insanın reproduktiv funksiyası və cinsi həyatı bir sıra xüsusiyyətlərə malikdir.

Cinsi yetkinlik 15–18 yaşda baş verir.^[27]

Çoxalma qabiliyyəti estrus dövrləri ilə məhdudlaşan əksər məməlilərdən fərqli olaraq, qadınların təxminən 28 gün davam edən menstrual tsikli var ki, bu da onları il boyu hamilə qalmağa imkan verir. Hamiləlik aybaşı dövrünün müəyyən bir dövründə baş verə bilər (ovulyasiya), lakin qadının buna hazır olmasının hər hansısa xarici əlamətləri yoxdur. Qadınlar, hətta hamiləlik dövründə də cinsi aktiv ola bilər, bu məməlilər üçün xarakterik deyil və yalnız primatlar arasında rast gəlinir.^[28] Bununla belə, reproduktiv funksiya yaşa görə məhdudlaşır: qadınlar orta hesabla 40–50 yaşlarında (menopauzanın başlanğıcı ilə) çoxalma qabiliyyətini itirirlər.

Normal hamiləlik 40 həftə (9 ay) davam edir.^[29] Əgər uşaq çox böyükdürsə (tədqiqatlara görə — ultrasəs, mamalıq ölçmələri) və ananın çanağı dardırsa (mamalıq ölçmələrinə görə), cərrahi yolla doğuş aparılır — doğuş zamanı qadının ön qarın divarında keysəriyyə əməliyyatı, hansı ki, anesteziya altında edilən kəsiklə uşaq uşaqlıq boşluğundan çıxarılır.

Bir qadın, bir qayda olaraq, eyni vaxtda yalnız bir uşaq dünyaya gətirir (iki və ya daha çox uşaq — əkizlər — təxminən 80 doğuşda bir dəfə baş verir). Yeni doğulmuş körpənin çəkisi 3–4 kq olur, görmə qabiliyyəti olmur, müstəqil hərəkət edə bilmir. Bir qayda olaraq, hər iki valideyn uşağın ilk illərində nəslin qayğısına qalmaqda iştirak edir: heç bir heyvanın balası insan uşağının tələb etdiyi qədər diqqət və qayğı tələb etmir.

İnsanın qocalması digər orqanizmlərin qocalması kimi, insan orqanizminin hissələrinin və sistemlərinin tədricən deqradasiyası və bu prosesin nəticələrinin bioloji prosesidir. Yaşlanma prosesinin fiziologiyası digər məməlilərinkinə bənzəsə də, prosesin bəzi aspektləri, məsələn, əqli qabiliyyətin itirilməsi insanlar üçün daha böyük əhəmiyyət kəsb edir. Bundan əlavə, qocalmanın psixoloji, sosial və iqtisadi aspektləri böyük əhəmiyyət kəsb edir.

Hər bir nüvəli insan somatik hüceyrəsi 19969 geni özündə kodlaşdıran 23 cüt (46) xətti xromosomdan ibarətdir.^[30] Mitoxondrial DNT ilə birlikdə insan genomunda təxminən 3,055 milyard baza cütü var.

2006-cı ildə məlum oldu ki, insan genomunda MGC8902 geninin 212 nüsxəsi var — şimpanzelərin genomlarından əhəmiyyətli dərəcədə çox — 37 nüsxə, siçan və siçovulların hər birində bir nüsxə. MGC8902 geni funksiyası bilinməyən DUF1220 zülalını kodlayır, lakin bu zülalın beynin neyronlarında olduğu aşkar edilmişdir. Tədqiqatçılar fərz edirlər ki, MGC8902-nin çoxsaylı təkrarlanması insan beyninin təkamülünü ən azı qismən idarə edib. DUF1220 zülalının funksiyası məlum olmadığı üçün bu insan fərqinin əhəmiyyəti naməlum olaraq qalır.

İnsan beyni mərkəzi sinir sistemini koordinasiya edir və periferik sinir sistemini idarə edir. Nəfəs alma və həzm kimi "aşağı", qeyri-ixtiyari, əsasən avtonom prosesləri idarə etməklə yanaşı, beyin həm də düşünmə, zəka və abstraksiya kimi "yuxarı" funksiyalara cavabdehdir.^[31][32] Bu idrak prosesləri ağılı təşkil edir və onlar davranışa təsiri ilə birlikdə psixologiya tərəfindən öyrənilir.

Ümumiyyətlə, insan beyni, bu ali fəaliyyətlərin ən qabiliyyətlisi olaraq, digər məlum növlərin beynindən daha "ağıllı" hesab olunur. Baxmayaraq ki, bəzi "qeyri-insan" növləri hər şeyi yaratmağa və hətta sadə əmək alətlərindən istifadə etməyə qadirdir (əsasən instinktlər və təqlid səviyyəsində), insan texnologiyası nəzərəçarpacaq dərəcədə daha mürəkkəbdir, davamlı olaraq inkişaf edir və zamanla təkmilləşir.

İnsanlar güzgüdə özünü tanımağa kifayət edəcək qədər fərqindəlik xüsusiyyətinə malik olan az sayda növlərdən biridir. Artıq 18 aylıq olanda uşaqların əksəriyyəti güzgüdə başqasının deyil, ona baxan uşağın özü olduğunu anlayır.^[33]

İnsan beyni xarici aləmi hisslər vasitəsilə qavrayır və hər bir fərd öz təcrübələrindən əhəmiyyətli dərəcədə təsirlənir və bu da varlığa və zamanın keçməsinə subyektiv baxışa gətirib çıxarır. Adətən deyirlər ki, insanlarda şüur, özünüdərk, intellekt var — bütün bunlar bu və ya digər şəkildə təfəkkür proseslərinə uyğundur. Burada həmçinin özünüdərk, həssaslıq, müdriklik, özü ilə və ətraf mühitlə münasibətləri qavramaq bacarığı kimi keyfiyyətlərdən söhbət gedir. İnsanın zehni konstruksiyalarının və ya onun təcrübəsinin xarici fiziki aləmin obyektivliyinə nə dərəcədə uyğun olması, eləcə də yuxarıda göstərilən terminlərin konkret olaraq nəyi nəzərdə tutduğu və onların istifadəsinin prinsipcə nə dərəcədə düzgün olması müzakirə mövzusudur.