Suriya Yehudileri - Wikipedia

Yəhudilər Suriyada eramızdan əvvəl VI əsrdən məskunlaşmağa başlamışlar. Eramızdan əvvəl 539-cu ildən Əhəmənilər Fars sülaləsi tərəfindən idarə olunurdu. İosif Flaviyaya görə, Fars kralı Kserks, Ezra'ya Əhəmənilər imperatorluğu boyunca dini ədaləti tətbiq etmək üçün Yəhudi hakimlərini təyin etməsini əmr etdi. Eramızdan əvvəl 333-cü ildə Suriyanı Makedoniyalı İskəndər fəth etdi və Yəhudilərə yeni imtiyazlar verdi . Həmçinin əvvəlki hüquqlarını da təsdiqlədi. İskəndər hakimiyyətinin çökməsindən sonra Suriya heç bir şəkildə Yəhudi əhalisini əzməyən Selevklər dövlətinin vacib bir mərkəzinə çevrildi. Selevklər dövründə Yəhudi əhalisi sürətlə böyüyür və çiçəklənir, bu, Selevk I Nicatorun Hellenlərlə bərabər vətəndaş hüquqlarına sahib Yəhudilərə hədiyyə etməsi ilə asanlaşdırıldı. Sonrakı Selevki padşahları dövründə Yəhudilərin mövqeyi əhəmiyyətli dərəcədə dəyişdi.

Eramızdan əvvəl 64-cü ildə Suriya Romanın hakimiyyəti altında idi və valisi də Yəhudeyadan məsul idi. Çağdaşlarının şahidliyinə görə, o dövrdə Yəhudi əhalisi çoxsaylı idi, bir çox cəhətdən oxşar olan dinoqrafik cərəyan, prozelitizmə görə formalaşmışdı. Suriyanın qubernatorları belə Yəhudiliyin təsiri altına düşdü. Buna baxmayaraq, Suriyada Yəhudi müharibəsinin başlaması ilə Yəhudi əleyhinə qiyamlar da başladı. Dəməşqin bütün əhalisi qırıldı, bu isə 10 mindən çox insan demək idi. Antakya sakinləri imperator Titusdan Yəhudiləri bütün imtiyazlardan məhrum etmələrini və onalrı şəhərdən qovmalarını tələb etdilər, lakin imperator bu tələbə məhəl qoymadı. Bir əsr yarım sonra, Yəhudilərin ən çətin təqiblərdən sonra özlərinə gələ bildikləri Dəməşq də daxil olmaqla Suriyanın bütün böyük şəhərlərində Yəhudi həyatı sürətlə davam edirdi. Suriyalı Yəhudilər həm Eretz Yisrael, həm də yerli camaatla, həmçinin Babil sürgünləri ilə əlaqələrini davam etdirdilər.

Eramızın birinci əsrində Suriya xristianlığın mühüm mərkəzinə çevrildi. Xristian Həvari Pavel Suriyada missionerlik fəaliyyətinə başladı. 325-ci ildə Xristianlıq Roma İmperiyasının dövlət dini oldu. Bu, Suriyalılar da daxil olmaqla yəhudi icmalarının həyatına heç bir şəkildə müsbət təsir göstərə bilməzdi. Yəhudilərə zülm edilir və bu dini əsaslara bağlanırdı. Məsələn, 423-cü ildə Purimdə Antakyadakı xristianlar yerli yəhudi icmasının bir çox üzvünü qıraraq öldürdülər. Talanın səbəbi, yəhudilərin günahlandırdığı bir xristian oğlanın öldürülməsi idi. Bu, tarixdəki qan davasına görə baş verən ilk hadisələrindən biri oldu. Bizans imperatoru Fokasın hakimiyyəti dövründə Yəhudilərə qarşı təqiblər daha da gücləndi. Yəhudiləri zorla xristianlaşdırmağa çalışır, lakin güclü müqavimətlə qarşılaşırdılar. Suriyadakı Yəhudi həyatının mərkəzi olan Antakyada bir Yəhudi qiyamı başladı və bu amansızlıqla yatırıldı, demək olar ki, bütün Yəhudilər öldürüldü, qalanları şəhərdən qovuldu. 610-cu ildə Suriya, Yəhudilərə yaxşı münasibət bəsləyən Sasanilərin nəzarətinə keçdi. Fəth edənləri əsasən Suriyanın Yəhudi əhalisi dəstəklədi, bu torpaqlar Bizansın nəzarəti altına verildikdən sonra yəhudilərə bu çox baha başa gəldi.

634-636-cı illərdə ərəblər Suriyanı işğal etdilər və Yəhudilərin mövqeyi xeyli yaxşılaşdı. 661-ci ildə Dəməşq Əməvilər xilafəti İmperiyasının paytaxtı oldu və Yəhudilər Xəlifələrin yaxın tərəfdaşları oldular . Ancaq 750-ci ildə Abbasilərin hakimiyyətə gəlməsi ilə Suriya yəhudilərinin vəziyyəti kəskin şəkildə pisləşdi. Abbasi xəlifələri Ömər qanunlarını təqdim edir və Yəhudilər təqib olunur və davamli şəkildə islamı qəbul etməyə təşviq olunurlar. Ümumiyyətlə, Abbasilərin hakimiyyəti dövründə Suriyanın və Xilafətin yəhudi əhalisi çox ciddi əziyyət çəkirdi. Müsəlman cəmiyyətində qeyri-müsəlmanlara qarşı vəziyyət və münasibət zaman və məkandan asılı olaraq dəyişdi (Krämer 2006: 248). 969-cu ildə Suriya Fatimilərin nəzarətinə keçdi. Yəhudilərə qarşı siyasəti dəyişkən və fərqli idi. Əvvəlcə Fatimiyyə xəlifələri Yəhudilərə imtiyazlar verdilər, onlara himayədarlıq etdilər və sonra hər şeyi götürdülər, sinaqoqları dağıtdılar, yəhudiləri zorla İslam dininə qəbul etdilər, bundan sonra bir neçə ildən sonra əmrləri ləğv etdilər, əmlaklarını və sinaqoqlarını geri qaytardılar. 1174-cü ildə Suriyanı Sallah əd-Din idarə edirdi. Onun və Əyyubilər sülaləsini quran nəsillərinin rəhbərliyi altında Yəhudi icmaları böyük bir mədəni və iqtisadi tərəqqiyə çatdılar. Bu, böyük ölçüdə Əyyubilərin uzaqgörən siyasətinin və tolerantlığının nəticəsidir. Onların altında Yəhudilər ən yüksək dövlət vəzifələrini tuturdular və sultanların ətrafı arasında həkimlər, şairlər və elm adamları da daxil olmaqla bir çox savadlı Yəhudi var idi. Nümunə Səlahəddin və ailəsinin şəxsi həkimi olan Moshe ben Maimondur . 1260-cı ildə Moğollar Suriyanı darmadağın etdilər, lakin Yəhudilər və Xristianlar xilas oldular. Elə həmin il, ölkə yəhudi əhalisini tədricən basdırmağa başlayan Mamlukların hakimiyyəti altına girdi. XIII əsrin sonu və XIV əsrin əvvəllərində Məmlük sultanları Yəhudiləri dövlət vəzifələrindən uzaqlaşdırdılar, lakin ixtisaslı işçi çatışmazlığı səbəbindən əmrlərini ləğv etdilər. Daha sonra, ikinci dərəcə Yəhudiləri vurğulamalı olduğu bir sıra köhnə reseptlər geri qaytarıldı: Yəhudi qadınlar fərqli rəngli ayaqqabı geyinməli və kişilər ictimai yerlərə girərkən fit siqnalı verməli idilər. İslam fanatları İslamı qəbul edənləri cəzalandırmayacağına söz verərək qan töhmətləri qaldırmaqdan çəkinmədilər. 1392-ci ildə Yəhudilər Şamdakı əsas məscidə od vurmaqda günahlandırıldı, bir şübhəli diri-diri yandırıldı və icma liderlərinə işgəncə verildi.

XV əsrin əvvəllərində Suriya yəhudiləri Dəməşqin yandırılaraq, bir çox yəhudinin məhv edilməsi ilə eyni zamanda həm də bir sıra Suriyanın şəhərlərini viran qoyan Tamerlanın işğalından xilas oldular. Demək olar ki, bütün sənətkarlar Səmərqəndə aparıldı, yəhudi icması ən yaxşı və ən bacarıqlı üzvlərini itirdi. Bəzi icmalar heç vaxt dirçələ bilmədi. XVI əsrdə Yəhudi həyatı canlanmağa başladı. Dəməşq yaxınlığında, Caubar adlanan yerdə, özlərinə məxsus böyük sinaqoqu olan təxminən 500 ailə var idi (Lewis 1939: 183).

1832-1840-cı illərdə Suriyanı Misir hökmdarı Məhəmməd Əli idarə edirdi. Xristianlar dövlət vəzifələrinin çoxunu tutsalar da, Suriyanın yəhudiləri müəyyən kapital sahibi idilər. Bu, dini fanatizmin gücləndirdiyi xristian həsədini oyatmaya bilməzdi (Baron 1932: 3). Məhəmməd Əlinin dövründə yəhudilər müsəlmanlarla eyni hüquqa malik idilər, lakin bu, onların mütləq təhlükəsizliyinə zəmanət vermirdi. 1920-ci ilə qədər Suriya Fransanın mandat bölgəsinə çevrildi və ümumi sayı 20 mindən az olan böyük yəhudi icmaları yalnız Hələb, Dəməşq və Qamışlıda sağ qaldı. Eretz-İsraelə Yəhudi köçü davam etdi. 1919-1948-ci illərdə mandatlı Fələstinə 9 min Suriya yəhudisi köçürüldü. 1920-ci illərin əvvəllərindən bəri Suriyada çox sayda sionist təşkilatlar fəaliyyət göstərir: Betar, Makkabi, He-Halutz, Lev-Echad, Ha-Tzvi. Lakin tədricən onların fəaliyyəti azalır.

1943-cü ildən bəri Suriya suveren bir dövlətdir. Ərəb və Yəhudi dövlətlərinin elanı ərəfəsində Suriyada 16 min yəhudi yaşayırdı. Fələstinin iki dövlətə bölünməsindən sonra Suriyanın Yəhudiləri vəhşicəsinə zorakılıq dalğasına büründü. Hələbdə böyük bir talan baş verdi, bütün sinaqoqlar yandırıldı, heç kimə aman verilmədi. 1949-cu ildə isə ərəb fanatikləri Dəməşqin yəhudi məhəlləsini məhv etdilər. Bu hadisələrin təsiri altında 10 min insan Suriyanı tərk etdi. Ancaq 1950-ci ildə Suriya rəhbərliyi Yəhudiləri Suriyadan azad etməyi dayandırdı. Mülklərini sata bilmədilər, maliyyə qurumlarına əl qoyuldu. Bir çoxları hətta məhkəmə olmadan həbs edildi və işgəncə verildi. Onlar şəhər ətrafında sərbəst hərəkət etmək hüququnu itirdilər. İsraildən qaçan Fələstinli ərəblər tərəfindən müntəzəm olaraq terrora məruz qalırdılar Ancaq 1970-ci illərdə vəziyyətləri bir qədər yaxşılaşdı, bir çox barbar qanunlar ləğv edildi, İsrail xaricində hər hansı bir ölkəyə mühacirət etməyə icazə verildi. Əhalinin demək olar ki, hamısı getdi. 2000-ci illərin əvvəllərində Suriyada əksəri yaşlı insanlardan ibarət olan 100 nəfərdən az Yəhudi qalmışdı.

Vətəndaş müharibəsi başlamazdan əvvəl Suriyada təxminən 50 Yəhudi qalmışdı. 2016-cı ilə qədər Suriyada rəsmi olaraq 18 Yəhudi yaşayır. Qeyri-rəsmi məlumatlara görə isə, təkcə Dəməşqdə 900-ə qədər Yəhudi yaşayır ^[1] .

Suriya Yəhudilərinin əsas peşələri ticarət və sənətkarlıq idi. Onlar yerli ticarət və maliyyə əməliyyatlarından məsul idilər. Şüşə hazırlama, dəri aşılama və parça boyama sənətləri ilə məşğul olan sənətkarlar Suriyanın xaricində də məşhur idi. Ancaq çoxsaylı hərbi qarşıdurmalar, sülalələrin dəyişməsi və qonşuların düşmənçiliyi sənətkarlığın inkişafına əlverişli təsir göstərə bilmədi. Tədricən yox olmağa başladı.

• Lewis B. 1939 Osmanlı fəthindən dərhal sonra Şamın bir Yəhudi mənbəyi // Şərqşünaslıq Məktəbinin Bullentin 10 (1): 183.
• Krämer G. 2006 Müsəlman Dünyasında antisemitizm. Kritik bir İnceleme // Die Welt des Islam 46 (3): 248.
• Baron S. 1932 Yəhudilər və 1860-cı ildəki Suriyadakı qırğınlar // Amerikan Yəhudi Araşdırmaları Akademiyasının İşləri 4: 3.